W tym artykule postaram się przybliżyć wam rośliny, które są najwydajniejsze z ekonomicznego punktu widzenia. Zestawienie przedstawia listę jednych z najtańszych, a zarazem najbardziej miododajnych roślin, które można uprawiać w polu.
Spis treści
Nostrzyk biały / żółty
Nostrzyk biały nazywany również „honey clover”, „white meliot”, ze względu na wiązanie azotu w glebie jest uprawiany jako poplon lub na paszę dla zwierząt. Roślina może dorastać do nawet dwóch metrów wysokości. Posiada postrzępione, wydłużone listki oraz niewielkie białe kwiaty, które wyrastają na końcach łodyg. Nostrzyk wydziela charakterystyczny zapach, dzięki czemu przyciąga pszczoły i inne owady zapylające.
Nostrzyk biały należy do wąskiego grona najwydajniejszych roślin miododajnych, rosnących w klimacie umiarkowanym. Kwitnie przez 2 miesiące zaczynając od końca kwietnia. Roślina nie przestaje nektarować nawet podczas suszy. W Polsce można również spotkać takie odmiany jak nostrzyk żółty, który jest nazywany również lekarskim. Siew należy przeprowadzić wczesną wiosną. Podczas wysiewu zużywa się około 18 – 25 kg nasion na 1 ha. Jego miodność może dochodzić do nawet 600 kilogramów miodu z hektara.
Facelia błękitna
Facelia błękitna jest rośliną jednoroczną o niedługim okresie rozwoju. Zakwita po upływie mniej więcej 50 – 60 dni od daty wysiewu i kontynuuje kwitnienie przez kolejne 5 tygodni. Roślinę można wysiewać na praktycznie każdym rodzaju gleby, chociaż najlepiej rośnie i nektaruje na glebach żyznych. Facelia dorasta do metra wysokości. W okresie kwitnienia tworzy piękne fioletowo-niebieskie kwiatostany. Facelię można wysiewać wraz z innymi roślinami takimi jak np. łubin.
Według obserwacji z facelii błękitnej w dobrych warunkach można uzyskać około 300 – 500 kg miodu.
Ogórecznik lekarski
Ogórecznik lekarski tworzy spore jasno-niebieskie kwiatostany. Według przeprowadzonych badań, ogórecznik jest w stanie dostarczyć od 150 – 200 kg miodu z hektara. Pszczoły bardzo chętnie oblatują tę roślinę nawet w chłodne dni. Ogórecznik lekarski najlepiej rośnie na glebach lekkich i bogatych w wilgoć.
Pierwsze kwiaty (podobnie jak w przypadku facelii błękitnej) pojawiają się po upływie 50 dni od daty wysiewu. Kwitnienie trwa średnio około 3 tygodni, chociaż okres ten można wydłużyć nawet do jesieni przez regularne podkaszanie. Ogórecznik jest rośliną jednoroczną, dorasta do wysokości około jednego metra, jego łodyga jest znacznie rozgałęziona i pokryta licznymi włoskami.
Koniczyna biała
Koniczyna biała skutecznie wzrasta na każdym typie gleby, z wyjątkiem kwaśnych. Jest rośliną odporną na suszę i zalicza się do jednych z najwydajniejszych roślin miododajnych. Na terenie Polski rośnie powszechnie, można ją wysiewać w celu zwiększenia albo urozmaicenia pożytku. Koniczyna biała rozpoczyna kwitnienie na przełomie maja i czerwca, ten stan utrzymuje się przez następny miesiąc. W sprzyjających warunkach z jednego hektara można uzyskać około 100 kilogramów miodu. Koniczynę białą wysiewa się również z przeznaczeniem na zielonkę dla zwierząt.
Gorczyca biała
Gorczyca biała bardzo dobrze rośnie na większości gleb z wyjątkiem jałowych piasków i gliny, najlepiej nektaruje na glebach żyznych, bogatych w wapń. Bardzo dobrze znosi wiosenne przymrozki, z tego względu można ją wysiewać już wczesną wiosną. Rozpoczyna kwitnąć po 40 dniach od daty wysiewu, okres kwitnienia trwa mniej więcej trzy tygodnie.
Gorczyca idealnie sprawdza się jako poplon, chociaż przez wielu rolników i pszczelarzy jest niedoceniana. Gorczyca zasiana zaraz po żniwach zaczyna kwitnąć pod koniec sierpnia, dzięki czemu dostarcza wtedy pszczołom nektaru i pyłku. Wydajność miodowa plasuje się na poziomie 25 – 170 kg miodu z hektara.
Rzepak ozimy
Kwiaty rzepaku wydzielają spore ilości nektaru i pyłku łatwo dostępnego dla pszczół, które są głównymi zapylaczami. Pszczoły bardzo chętnie oblatują rzepak ozimy, nawet wtedy gdy znajduje się w sporej odległości od pasieki, niestety okres kwitnienia przypada na wiosnę, kiedy temperatura potrafi gwałtownie spaść, wtedy wiele pszczół zbieraczek ginie poza ulem, co skutkuje osłabieniem rodzin. Z tego powodu do upraw rzepaku podwozi się ule jak najbliżej pola.
Rzepak staje się często pożywką dla groźnego pasożyta jakim jest słodyszek rzepakowiec, który poprzez swoją działalność uszkadza kwiatostany i niszczy plony. Środki owadobójcze wykorzystywane do jego zwalczania mogą być stosowane jedynie przed kwitnieniem rzepaku, ponieważ opryski mogą być zabójcze również dla pszczół. Wydajność miodowa rzepaku wynosi około 150 – 200 kg miodu z hektara.